Door: Luus

Christiane F. is bekend geworden met het boek Wir Kinder vom Bahnhof Zoo door haar onstuimige jeugd in Berlijn. Op haar twaalfde gebruikte ze al zoveel drugs dat ze haar lichaam prostitueerde om genoeg geld te verdienen om heroïne te kunnen kopen.

Het is 36 jaar later, Christiane is inmiddels opgegroeid. Door het jarenlange drugsgebruik is ze ziek geworden en kijkt ze terug op haar leven. Haar ontmoeting met haar idolen David Bowie en Nina Hagen, de gelukkigste tijd van haar leven in Griekenland en haar tijd in de gevangenis. Daarna breekt een nieuwe tijd aan, ze krijgt een zoontje, Philip. Ook dat blijkt, zoals bij alles in haar leven, een gevecht te zijn.

Wat vond ik van het boek?
Het eerste boek heb ik een tijd geleden gelezen. Hierin werd op chronologische wijze haar verhaal verteld. In dit boek is het niet altijd duidelijk wanneer het zich heeft afgespeeld. Ze vertelt over de relaties die ze gehad heeft en in een hoofdstuk spring je van persoon 1 naar persoon 2. Het lijkt soms op een kroegverhaal waarbij ze sommige stukken vergeten is en dan later, midden in een verhaal, weer oppakt. Misschien is dit iets wat alleen mij een beetje stoorde. Het verhaal zelf vond ik minder indrukwekkend dan het eerste boek. Het is een serie van nare dingen: meerdere terugvallen met drugs, slechte relaties en het opvoeden van haar zoon. Het is een rauw verhaal dat niet mooier is gemaakt dan de werkelijkheid is. Dat kan ik wel waarderen, echter was het niet altijd een even leuk verhaal om te lezen.

Toch nieuwsgierig geworden? Koop het boek voor €9,99 of het ebook voor €4,99 bij bol.com